W świecie zdrowego stylu życia i nowoczesnej pielęgnacji skóry niewiele składników zyskało tak dużą popularność i uznanie jak witamina C. Choć najczęściej kojarzona jest z leczeniem przeziębień i wspieraniem odporności, jej rzeczywisty potencjał sięga znacznie dalej. Witamina C to substancja o niezwykle szerokim spektrum działania, która wspomaga organizm człowieka nie tylko od wewnątrz, ale również z zewnątrz, poprzez swoje zastosowanie w kosmetyce. Jej obecność w codziennej diecie i rytuałach pielęgnacyjnych może przynieść szereg korzyści.
Charakterystyka witaminy C
Z chemicznego punktu widzenia, witamina C zaliczana jest do związków o właściwościach słabego kwasu. Potwierdza to jej alternatywna nazwa – kwas askorbinowy (łac. acidum ascorbicum), która nie jest przypadkowa, lecz odnosi się do jej roli w zapobieganiu szkorbutowi – chorobie, której leczenie zapoczątkowało obecność witaminy C w medycynie.
W przeszłości szkorbut stanowił poważne zagrożenie dla życia marynarzy, z których wielu zmarło w wyniku tej dolegliwości. Z czasem jednak zauważono, że osoby spożywające owoce – zwłaszcza cytrusy i sok z cytryny – rzadziej zapadały na tę chorobę. Tak rozpoczęła się historia wykorzystania witaminy C w celach zdrowotnych, choć początkowo nie było jasne, który składnik owoców odpowiadał za ten efekt ochronny.
Przełom nastąpił na początku XX wieku – w 1928 roku – kiedy to Albert Szent-Györgyi, lekarz pochodzący z Węgier, zdołał po raz pierwszy wyodrębnić kwas askorbinowy. Strukturę chemiczną tego związku opisał nieco później angielski biochemik Haworth, który opracował również metodę jego syntezy. Za te przełomowe odkrycia obaj naukowcy zostali wyróżnieni Nagrodą Nobla.
Ogólne właściwości witaminy C
Witamina C, będąca związkiem chemicznym, ma postać bezwonnego, białego proszku o strukturze krystalicznej i kwaskowatym smaku. Witamina ta jest rozpuszczalna w wodzie, jednak po rozcieńczeniu jest mało stabilna – łatwo ulega degradacji, tracąc swoje cenne właściwości. Czynniki takie jak wysoka temperatura mogą znacznie przyspieszyć jej rozpad. W praktyce oznacza to, że potrawy bogate w witaminę C tracą jej znaczną część podczas gotowania, ponownego podgrzewania czy suszenia gorącym powietrzem. Proces gotowania może zredukować zawartość witaminy C w warzywach nawet o 50%.
Niewłaściwe lub zbyt długie przechowywanie warzyw i owoców również prowadzi do spadku ilości kwasu L-askorbinowego. Aby temu przeciwdziałać, warto stosować metody takie jak mrożenie lub fermentacja (kiszenie), które pomagają ograniczyć straty. Ponadto, im wyższy stopień przetworzenia danego produktu, tym mniejsza zawartość witaminy C – przykładowo świeża, surowa papryka zawiera znacznie więcej tego związku niż papryka poddana obróbce termicznej i używana w sałatkach czy przetworach, które są długo przechowywane.
Na rozpad kwasu L-askorbinowego wpływa również światło. Dlatego produkty kosmetyczne z jego dodatkiem często są pakowane w nieprzezroczyste opakowania, które chronią przed jego destrukcyjnym działaniem. Witamina C znajduje szerokie zastosowanie w kosmetologii – wykorzystywana jest w preparatach miejscowych mających na celu poprawę kondycji skóry, jej nawilżenie oraz zwiększenie jędrności. Kosmetyki z tym składnikiem polecane są szczególnie osobom narażonym na promieniowanie UV, które sprzyja powstawaniu wolnych rodników.
Jaka jest rola witaminy C w organizmie człowieka?
Witamina C odgrywa istotną rolę w wielu reakcjach enzymatycznych zachodzących w organizmie, dlatego jest nieodzowna dla jego prawidłowego działania. Jakie funkcje pełni i w czym może pomóc?
Przede wszystkim kwas askorbinowy zaliczany jest do najlepiej przebadanych składników o właściwościach antyoksydacyjnych. Jego głównym zadaniem jest neutralizacja wolnych rodników powstających w wyniku stresu oksydacyjnego, co pozwala chronić komórki przed uszkodzeniem. Tym samym witamina C może zmniejszać ryzyko rozwoju wielu schorzeń. Dzięki swoim właściwościom przeciwutleniającym ma również korzystny wpływ na układ krążenia – wspiera elastyczność naczyń krwionośnych, obniża ciśnienie tętnicze oraz pomaga regulować poziom cholesterolu we krwi.
Witamina C wspiera uwalnianie żelaza z ferrytyny – białka odpowiedzialnego za jego magazynowanie w organizmie. Kwas askorbinowy ma ogromne znaczenie w procesie wiązania żelaza z transferryną, czyli białkiem transportowym, które umożliwia jego dostarczanie do komórek i tkanek. W połączeniu z witaminą B12, kwasem foliowym oraz witaminą B6, żelazo przyczynia się do prawidłowego tworzenia erytrocytów (czerwonych krwinek) oraz pomaga zapobiegać objawom takim jak zmęczenie czy duszności.
Ponadto witamina C wspomaga przyswajanie wapnia – jednego z podstawowych makroelementów, których dzienne zapotrzebowanie przekracza 100 mg. Wapń pełni istotną funkcję w utrzymaniu właściwej struktury kości oraz uczestniczy w procesie skurczu mięśni, w tym mięśnia sercowego. Długotrwały niedobór tego pierwiastka może prowadzić do wystąpienia tężyczki, objawiającej się bolesnymi skurczami mięśni.
Kwas askorbinowy pełni też ważną funkcję w procesie produkcji kolagenu – białka, które jest budulcem nie tylko skóry, ale również kości, zębów, chrząstek i rogówki oka. Dzięki temu wspiera zachowanie ich dobrej kondycji i prawidłowego działania. Co więcej, witamina C zwiększa biodostępność niektórych składników mineralnych, w szczególności żelaza, oraz wspomaga stabilność witaminy E w organizmie.
Osoby zmagające się z cukrzycą również mogą odczuć korzystne działanie tej witaminy – kwas askorbinowy pomaga bowiem obniżyć poziom glukozy we krwi zarówno na czczo, jak i w warunkach podwyższonego stężenia cukru.
Coraz częściej zwraca się również uwagę na potencjalne zastosowanie witaminy C w profilaktyce chorób nowotworowych. Jej silne działanie antyoksydacyjne oraz wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego mogą przyczyniać się do spowolnienia wzrostu komórek rakowych.
Dzienna dawka witaminy C – jakie jest zapotrzebowanie organizmu?
Zapotrzebowanie organizmu na witaminę C uzależnione jest od wielu czynników, takich jak płeć, wiek, stan zdrowia, styl życia, obecność chorób przewlekłych czy poziom narażenia na stres. Dzienne dawki zwiększają się u osób palących, żyjących w ciągłym napięciu emocjonalnym, a także u kobiet ciężarnych i karmiących piersią. W przypadku palaczy rekomendowana ilość kwasu askorbinowego wzrasta o około 40% względem standardowych norm dla danej grupy wiekowej. Podobna sytuacja dotyczy osób aktywnie uprawiających sport oraz tych, które regularnie wykonują intensywne treningi.
Jaką ilość witaminy C powinniśmy dostarczać organizmowi każdego dnia? Zgodnie z opracowaniem Instytutu Żywności i Żywienia z 2017 roku, w którym określono normy żywieniowe dla Polaków, sugerowane dzienne spożycie wygląda następująco:
- niemowlęta – 20 mg
- dzieci w wieku 1–3 lat – 40 mg
- dzieci od 4 do 12 roku życia – 50 mg
- chłopcy w wieku 13–18 lat – 75 mg
- dziewczęta w wieku 13–18 lat – 65 mg
- dorośli mężczyźni – 90 mg
- dorosłe kobiety – 75 mg
- kobiety w ciąży – 85 mg
- kobiety karmiące – 120 mg
Objawy niedoboru witaminy C
Niedostateczna ilość witaminy C w organizmie może prowadzić do wielu objawów, jednak mają one charakter niespecyficzny, co może utrudniać postawienie jednoznacznej diagnozy. Dlatego przed rozpoczęciem suplementacji witaminą C – szczególnie w przypadku stosowania dużych dawek – zaleca się wykonanie odpowiednich badań diagnostycznych.
U osób z niedoborem kwasu askorbinowego często obserwuje się przewlekłe uczucie zmęczenia, które nie ustępuje nawet po odpoczynku. Często towarzyszy temu ogólna słabość i obniżona wydolność organizmu. Do charakterystycznych objawów należą również łatwo pojawiające się siniaki – nawet przy drobnych uderzeniach lub lekkim nacisku. Sygnalizować niedobór mogą również trudności w gojeniu się ran, krwawiące i opuchnięte dziąsła, stany zapalne w obrębie jamy ustnej, utrata apetytu oraz występowanie anemii. Wyniki badań laboratoryjnych mogą potwierdzić niedokrwistość oraz nieprawidłowości w profilu lipidowym. Układ odpornościowy słabnie – pacjenci częściej chorują na infekcje, mogą pojawić się również zaburzenia widzenia.
Brak odpowiedniej ilości witaminy C zakłóca produkcję kolagenu, co może objawiać się bólami stawów, ich sztywnością i obrzękiem. Cera staje się przesuszona i łuszcząca, a włosy tracą elastyczność i łatwo się łamią.
Nadmiar witaminy C
Za bezpieczny poziom spożycia witaminy C uznaje się dawkę nieprzekraczającą 1000 mg dziennie.
Witamina C uchodzi za substancję o niskim potencjale toksycznym – jej nadmiar jest zwykle usuwany z organizmu wraz z moczem. Jednakże ryzyko toksyczności dotyczy specyficznych przypadków, takich jak osoby z niedoborem enzymu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. U tych pacjentów przyjęcie bardzo dużych ilości kwasu askorbinowego może prowadzić do rozpadu erytrocytów (czerwonych krwinek), co w skrajnych przypadkach może zakończyć się śmiercią. Podobne zagrożenie stwarzają wysokie dawki witaminy C u osób chorujących na anemię sierpowatokrwinkową.
Choć pojedyncze większe dawki tej witaminy zwykle nie stanowią zagrożenia dla zdrowia, jej długotrwałe przyjmowanie w dużych ilościach może u niektórych osób prowadzić do formowania się kamieni nerkowych oraz zwiększonej częstotliwości oddawania moczu.
Źródła witaminy C
Dzienne zapotrzebowanie na witaminę C można bez problemu pokryć poprzez odpowiednie spożycie świeżych warzyw i owoców. Do najcenniejszych źródeł tej witaminy zaliczają się między innymi: natka pietruszki, papryka, acerola, dzika róża, czarna porzeczka, kiwi oraz owoce cytrusowe. Dla porównania – w 100 gramach czarnych porzeczek znajduje się około 180 mg witaminy C, w tej samej ilości papryki – około 140 mg, a w pomarańczach – przeciętnie 50 mg. Osoby zdrowe, stosujące zbilansowaną dietę, nie powinny mieć trudności z dostarczaniem odpowiednich ilości tego składnika wyłącznie z pożywienia.
Należy jednak pamiętać, że witamina C należy do związków wyjątkowo nietrwałych. Procesy kulinarne, takie jak gotowanie warzyw i owoców, mogą prowadzić do utraty nawet połowy zawartości tej substancji. Dodatkowo część aktywności witaminy C może zostać utracona podczas gwałtownego rozmrażania produktów lub ich ponownego podgrzewania. Ze względu na jej dobrą rozpuszczalność w wodzie, bardziej efektywną metodą przygotowywania posiłków jest gotowanie na parze, zamiast w dużej ilości wody. Długotrwałe przechowywanie owoców i warzyw lub trzymanie ich w nieodpowiednich warunkach również wpływa na spadek stężenia witaminy C. Jeśli to możliwe, zaleca się mrożenie produktów w celu zachowania ich wartości odżywczych.
Często pojawia się pytanie, czy organizm lepiej wchłania witaminę C naturalnego pochodzenia, czy tę w formie syntetycznej. Aktualne badania nie wykazują znaczących różnic w biodostępności między naturalną witaminą C pochodzącą z żywności a jej syntetyczną formą. Choć przez lata uważano, że witamina C z naturalnych źródeł wchłania się efektywniej, obecny stan wiedzy temu przeczy. Niezależnie od tego, czy witamina pochodzi z suplementu, czy z warzyw lub owoców, do organizmu trafia ten sam związek chemiczny o porównywalnym działaniu biologicznym.
Witamina C lewoskrętna – czym dokładnie jest?
W przestrzeni publicznej często można natknąć się na pojęcie „lewoskrętna witamina C”. Termin ten nie tylko wprowadza w błąd, ale również jest niezgodny z rzeczywistością chemiczną. Aby to lepiej zrozumieć, należy przyjrzeć się bliżej zasadom stereochemii i terminologii z nią związanej.
Symbol „L”, obecny w zapisie kwasu askorbinowego (np. kwas (L+)-askorbinowy), odnosi się do tzw. konfiguracji względnej cząsteczki. Oznacza to, że grupa hydroksylowa (składająca się z tlenu i wodoru), która znajduje się przy przedostatnim atomie węgla w łańcuchu węglowym, umiejscowiona jest po lewej stronie tej struktury.
Co istotne, nie ma to jednak nic wspólnego z kierunkiem skręcania światła spolaryzowanego – czyli właściwością określaną mianem „skręcalności optycznej”. W przypadku witaminy C (L+), kierunek skręcania światła jest prawoskrętny, a nie lewoskrętny.
Inaczej mówiąc: zarówno kwas askorbinowy naturalnego pochodzenia (np. z owoców i warzyw), jak i ten otrzymywany syntetycznie, mają te same cechy – identyczną konfigurację typu L i tę samą prawoskrętność. Błąd, który często pojawia się w nazwie „lewoskrętna witamina C”, wynika z mylnego utożsamiania konfiguracji przestrzennej cząsteczki z jej optyczną aktywnością – są to jednak dwie różne właściwości chemiczne.
Czy witamina C wzmacnia odporność?
Infekcje górnych dróg oddechowych, potocznie nazywane przeziębieniami, to powszechne schorzenia, które mogą występować kilka razy w ciągu roku. Ich główną przyczyną są wirusy, a zwiększoną podatność na zakażenia obserwuje się szczególnie u dzieci i osób starszych – zwłaszcza w sezonie jesienno-zimowym. Utrzymanie układu odpornościowego w dobrej kondycji może przyczynić się do rzadszego występowania infekcji oraz złagodzenia ich przebiegu.
Ze względu na szeroko znany związek witaminy C z funkcjonowaniem układu immunologicznego, już przy pierwszych symptomach przeziębienia wiele osób sięga po preparaty wzmacniające odporność, zawierające wysokie stężenia kwasu askorbinowego. Celem takiego działania jest zazwyczaj przyspieszenie procesu zdrowienia lub skrócenie czasu trwania choroby. Mimo to wpływ witaminy C na mechanizmy odpornościowe człowieka wciąż nie został jednoznacznie wyjaśniony. Wiadomo jednak, że w trakcie infekcji zapotrzebowanie organizmu na ten składnik znacząco wzrasta, co tłumaczy obecność zwiększonych dawek witaminy C w produktach przeznaczonych do stosowania w czasie przeziębienia i grypy.
Jak wynika z raportu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), na podstawie analizy licznych badań, można stwierdzić istnienie zależności pomiędzy przyjmowaniem witaminy C a prawidłową pracą układu odpornościowego. Uważa się, że może ona stymulować aktywność komórek immunologicznych oraz wspierać funkcjonowanie makrofagów, które odpowiadają za usuwanie drobnoustrojów. Jednocześnie nie ma przekonujących dowodów naukowych potwierdzających, że suplementacja kwasem askorbinowym rzeczywiście skraca czas trwania przeziębienia lub zmniejsza jego objawy. Także przyjmowanie dawek przekraczających 200 mg dziennie w celach profilaktycznych nie wykazuje potwierdzonego wpływu na poprawę odporności.
Trzeba również mieć na uwadze, że nie tylko niedobór, ale i nadmierne spożycie witaminy C może mieć niepożądane konsekwencje zdrowotne. Zarówno leki, jak i suplementy diety zawierające ten składnik, przyjmowane w zbyt dużych ilościach przez dłuższy czas, mogą prowadzić do problemów trawiennych, a także sprzyjać tworzeniu się kamieni nerkowych. Dlatego warto podchodzić do stosowania witaminy C z umiarem i rozwagą.
Zastosowanie witaminy C w kosmetyce
Jedną z najważniejszych zalet witaminy C w produktach kosmetycznych jest jej silne działanie przeciwutleniające. Co to oznacza w praktyce? Witamina C neutralizuje wolne rodniki, które odpowiadają za przyspieszanie procesów starzenia się skóry. Dzięki temu witamina C wspomaga zachowanie młodzieńczego wyglądu na dłużej. Ponadto bierze udział w syntezie kolagenu – białka, którego ilość w organizmie spada wraz z wiekiem. To właśnie kolagen odpowiada za jędrność i sprężystość skóry. Stymulując jego syntezę, witamina C wpływa korzystnie na poprawę elastyczności i napięcia skóry.
To jednak nie wszystko – witamina C znana jest również ze swojego działania rozjaśniającego. Pomaga ujednolicić koloryt cery oraz redukować widoczne przebarwienia.
Witamina C znajduje zastosowanie w pielęgnacji różnego rodzaju cer, a jej działanie jest wielopoziomowe. Włączenie jej do codziennej rutyny pielęgnacyjnej może przynieść korzyści zarówno skórze dojrzałej, jak i suchej, zmęczonej czy pozbawionej blasku. Jej obecność w kosmetykach do pielęgnacji wspiera barierę ochronną skóry – m.in. poprzez stymulowanie produkcji ceramidów, które ograniczają ucieczkę wody przez naskórek (TEWL). Efektem tego jest lepsze nawilżenie skóry.
Ponadto właściwości rozjaśniające sprawiają, że witamina C jest idealnym wyborem dla osób borykających się z przebarwieniami oraz ziemistym, nierównym kolorytem. Co więcej, wzmacnia i uszczelnia naczynia krwionośne, co czyni ją cennym składnikiem w pielęgnacji cery naczynkowej, skłonnej do zaczerwienień i tzw. „pajączków”.
Rodzaje witaminy C w kosmetykach
Witamina C występuje w kosmetykach w kilku formach, różniących się stabilnością, skutecznością działania oraz tolerancją przez różne typy cery. Oto najczęściej stosowane formy witaminy C, które znajdziesz w składach produktów pielęgnacyjnych.
Kwas askorbinowy
To najbardziej klasyczna, wodnorozpuszczalna postać witaminy C, o silnym działaniu biologicznym. Aby efektywnie działała na skórę, wymaga środowiska o kwaśnym pH (≤3,5). W kosmetykach stosowana jest najczęściej w stężeniu do 20%, optymalnie 15%. Choć skuteczna, może podrażniać cerę wrażliwą ze względu na niskie pH.
Kwas askorbinowy:
- rozjaśnia przebarwienia (hamując działanie tyrozynazy),
- wzmacnia naczynia krwionośne i redukuje zaczerwienienia,
- łagodzi stany zapalne (pomaga w pielęgnacji skóry trądzikowej),
- pobudza produkcję kolagenu, wpływając na jędrność i elastyczność skóry.
Niestety jest to forma niestabilna – ulega degradacji pod wpływem światła, ciepła i powietrza. Dla zwiększenia trwałości formuły warto szukać kosmetyków, które łączą ją z kwasem ferulowym i witaminą E.
Palmitynian askorbylu
To stabilniejsza forma witaminy C o lepszej trwałości, ale niższej aktywności biologicznej. Rozpuszczalna w tłuszczach, wykazuje działanie:
- rozjaśniające i ujednolicające koloryt skóry,
- wspierające syntezę kolagenu,
- ochronne przed promieniowaniem UV.
W kosmetykach stosuje się ją zwykle w stężeniu do 10%. Ze względu na słabszą penetrację naskórka, formuły zawierają dodatkowe składniki wspomagające wchłanianie, takie jak Propylene Glycol czy Butylene Glycol.
Sól magnezowa fosforanu askorbylu
Stabilna i wodnorozpuszczalna forma, która wykazuje łagodniejsze działanie antyoksydacyjne niż czysty kwas askorbinowy. Najlepiej działa w emulsjach, gdzie jej zdolność penetracji skóry jest znacznie większa niż w wodnych roztworach.
MAP:
- rozjaśnia cerę i redukuje przebarwienia,
- nie wykazuje wyraźnego wpływu na syntezę kolagenu,
- wspomaga działanie innych antyoksydantów,
- bywa stosowana w kosmetykach anti-age, w stężeniu 1–5% lub 10–15% w formach aktywnych.
Sól sodowa fosforanu askorbylu
Podobna do MAP, ale wyróżnia się silnym działaniem antybakteryjnym. SAP:
- zapobiega utlenianiu sebum, redukując ryzyko powstawania zaskórników i stanów zapalnych,
- działa korzystnie na cerę trądzikową,
- wykazuje ograniczoną zdolność przenikania przez naskórek i wymaga przekształcenia do aktywnej formy.
Tetraizopalmitynian askorbylu
Rozpuszczalna w tłuszczach, wysoce stabilna i bardzo skuteczna – idealna nawet dla cer wrażliwych. Jej skuteczność widoczna jest już przy niskich stężeniach (1–3%).
Tetraizopalmitynian:
- przenika głęboko przez naskórek, co zwiększa jego efektywność,
- wspiera syntezę kolagenu i wygładza zmarszczki,
- działa przeciwstarzeniowo i antybakteryjnie,
- łagodzi stany zapalne i nie powoduje podrażnień,
- rozjaśnia cerę i wzmacnia naczynia krwionośne.
Z uwagi na wysoką skuteczność i delikatność, znajduje zastosowanie w kosmetykach premium, które zawierają aż 3% aktywnej witaminy C w tej właśnie postaci.
Kosmetyki z witaminą C – z czym nie należy ich łączyć?
W przypadku stosowania w kosmetykach nowoczesnych i stabilnych pochodnych witaminy C zakres składników, z którymi można ją bezpiecznie łączyć, jest stosunkowo szeroki. Przeciwwskazania dotyczą przede wszystkim czystego kwasu askorbinowego, który obecnie coraz rzadziej pojawia się w codziennej pielęgnacji ze względu na swoje drażniące działanie i niższą stabilność.
Mimo to warto zachować ostrożność przy łączeniu witaminy C z substancjami, które mogą osłabiać jej działanie lub zwiększać ryzyko podrażnień skóry. Do takich składników należą:
- Retinol – może wchodzić w reakcję z witaminą C, prowadząc do jej utlenienia i obniżenia skuteczności. Zaleca się stosować te substancje w różnych porach dnia, np. witaminę C rano, a retinoidy wieczorem. Ich jednoczesne stosowanie może prowadzić do podrażnień, a w przypadku ekspozycji skóry na słońce – również do trudnych do usunięcia przebarwień.
- Kwasy AHA i BHA w wysokich stężeniach – nakładanie ich razem z witaminą C może powodować reakcje skórne, zwłaszcza u osób z cerą wrażliwą. Co więcej, kwasy te mogą wpływać na poziom pH preparatu z witaminą C, obniżając jej aktywność i skuteczność działania.
Witamina C a codzienna pielęgnacja skóry
Wprowadzenie witaminy C do rutyny pielęgnacyjnej skóry może przynieść widoczne korzyści już od etapu oczyszczania. Preparaty takie jak toniki, żele myjące czy płyny micelarne zawierające ten składnik nie tylko skutecznie usuwają resztki makijażu i zanieczyszczenia, ale także od razu przywracają cerze świeży, promienny wygląd.
Zarówno kremy, jak i sera z witaminą C warto aplikować dwa razy dziennie – rano oraz wieczorem. Poranna aplikacja pomaga stworzyć na skórze ochronną barierę antyoksydacyjną, zabezpieczając ją przed działaniem wolnych rodników obecnych w środowisku. Z kolei wieczorne stosowanie wspiera regenerację i odbudowę skóry po całym dniu ekspozycji na stres oksydacyjny. Jeśli Twojej cerze brakuje natychmiastowego blasku, sięgnij po maseczkę z witaminą C – efekty mogą być widoczne już po pierwszym użyciu.
Witamina C a promieniowanie UV
Wbrew popularnemu mitowi, kosmetyki z witaminą C mogą (i powinny!) być stosowane również w sezonie letnim. Choć filtry przeciwsłoneczne zapewniają ochronę przed poparzeniami, nie gwarantują pełnej obrony przed stresem oksydacyjnym. Promieniowanie słoneczne – zwłaszcza UVB – nie tylko sprzyja powstawaniu wolnych rodników, ale również prowadzi do zmniejszenia zawartości witaminy C w skórze. To z kolei przyczynia się do szybszego starzenia się skóry pod wpływem słońca. Z tego względu witaminę C należy stosować pod krem z filtrem przeciwsłonecznym, by wzmocnić działanie ochronne.
Witamina C a skóra trądzikowa
Aktywna forma witaminy C wykazuje również korzystne działanie w przypadku pielęgnacji cery problematycznej. Jej właściwości przeciwzapalne pomagają redukować zmiany skórne, a efekt rozjaśniający sprzyja wyrównaniu kolorytu i zmniejszeniu widoczności przebarwień pozapalnych. Dlatego witamina C może być cennym wsparciem w kuracjach przeciwtrądzikowych, łącząc działanie lecznicze z kosmetycznym upiększeniem.
Wszechstronne działanie witaminy C
Witamina C to jeden z najlepiej poznanych i najczęściej wykorzystywanych składników o wszechstronnym działaniu – zarówno w kontekście zdrowia, jak i pielęgnacji skóry. Choć wiele osób kojarzy ją głównie z suplementacją w sezonie przeziębień, jej potencjał sięga znacznie dalej. Kwas askorbinowy to nie tylko naturalny przeciwutleniacz chroniący komórki przed stresem oksydacyjnym, ale również substancja niezbędna do syntezy kolagenu, wsparcia odporności i prawidłowego funkcjonowania układu krwionośnego.
Wniosek? Witamina C to składnik o wszechstronnym działaniu, który warto włączyć zarówno do diety, jak i codziennej pielęgnacji. Dzięki niej zadbasz o zdrowie od środka i promienny wygląd od zewnątrz.